Jeden z głównych powodów eutanazji zwierząt domowych nie wynika z choroby, ale z niepożądanego zachowania. Chociaż to nienormalne zachowanie zwierzęcia może mieć wiele przyczyn medycznych, może również odzwierciedlać podstawowe problemy natury psychologicznej.

Związek między zmianami behawioralnymi i psychologicznymi a zaburzeniami czynności tarczycy jest rozpoznawany u ludzi już od XIX wieku. W niedawnym badaniu 66% osób z zaburzeniami deficytu uwagi i nadpobudliwości stwierdzono niedoczynność tarczycy, a uzupełnienie ich poziomu hormonów było zazwyczaj zakończone poprawą stanu pacjenta. Ponadto niedawno ustalono związek między nieprawidłowym zachowaniem a zaburzeniami czynności tarczycy u psa, a także zauważono podobną korelację u kotów z nadczynnością tarczycy.

Typowe objawy kliniczne obejmują niesprowokowaną agresję w stosunku do innych zwierząt i / lub ludzi, nagłe pojawienie się napadów w wieku dorosłym, dezorientację, zmiany nastoju, nieregularny temperament, okresy nadpobudliwości, hipoattencyjność, depresję, lęk i fobie, lęk, uległość, bierność, kompulsywność i drażliwość.

Po epizodach zmiany zachowania, większość zwierząt wyszła z transu i nie była świadoma ich dziwnego zachowania.

Mechanizm, dzięki któremu zmniejszona funkcja tarczycy wpływa na zachowanie, jest niejasny. Pacjenci z niedoczynnością tarczycy mają zmniejszony klirens kortyzolu, a także zahamowane wydzielanie TSH i bardzo zmniejszoną produkcję hormonów tarczycy.

Stale podwyższony poziom krążącego kortyzolu wprowadzają zwierzę w stały stan stresu. U ludzi i tak samo jak i u psów następuje upośledzenie funkcji umysłowych i zwierzę reaguje na stres w sposób stereotypowy, odruchowy a nie uzasadniony i wyuczony.

Przewlekły stres u ludzi bierze udział w patogenezie zaburzeń afektywnych, takich jak depresja. W badaniach obrazowych wykazano, że duża depresja wywołuje zmiany w aktywności lub objętości neuronów w obszarach mózgu, które regulują zachowania między innymi agresywne. Wykazano wyraźnie, że receptory dopaminy i serotoniny są zaangażowane w agresywne szlaki w OUN.

Szczury z niedoczynnością tarczycy mają zwiększony wychwyt receptorów dopaminy i serotoniny i zwiększoną wrażliwość na poziomy neuroprzekaźników w otoczeniu.

Badacze w ostatnich latach zauważyli nagły początek zmian behawioralnych u psów w okresie dojrzewania lub u młodych dorosłych. Większość psów była psami rasowymi lub mieszańcami, z widoczną wyraźną skłonnością niektórych ras. Dla znacznej części tych zwierząt kastrowanie nie zmniejsza objawów, a w niektórych przypadkach zachowania nasilają się.

Sezonowe skutki alergii na środki wziewne i pasożyty zewnętrzne, takie jak pchły i kleszcze, a następnie pojawienie się chorób skóry i sierści, w tym ropnego zapalenia skóry, alergicznego zapalenia skóry, łysienia i intensywnego swędzenia, również zostały powiązane ze zmianami w zachowaniu.

Wiele z tych psów należy do określonej grupy ras lub rodzin psów podatnych na różne problemy immunologiczne i alergie (np. Golden Retriever, Akita, Rottweiler, Doberman Pinczer, angielski Springer Spaniel, Owczarek Szetlandzki i Owczarek Niemiecki).

Objawy kliniczne u tych zwierząt, zanim wykażą nagły początek agresji behawioralnej, mogą obejmować drobne problemy, takie jak nieuwaga, lęk, sezonowe alergie, zaburzenia skóry i sierści oraz intensywne swędzenie. Mogą to być wczesne subtelne oznaki dysfunkcji tarczycy, bez innych typowych objawów choroby tarczycy.

Typowa historia zaczyna się od spokojnego, dobrze wychowanego i słodkiego szczeniaka lub młodego dorosłego psa. Zwierzę było towarzyskie, uczestniczyło w szkoleniach dotyczących posłuszeństwa, pracy lub pokazów psów i pochodziło od renomowanego hodowcy, którego hodowla nie miała wcześniejszej historii hodowania zwierząt z problemami behawioralnymi. Jednak na początku okresu dojrzewania lub później obserwuje się nagłe zmiany osobowości.

Typowymi objawami mogą być ciągłe marudzenie, nerwowość, schizoidalne zachowanie, strach w obecności nieznajomych, hiperwentylacja, dezorientacja i deficyty uwagi. Zmiany te mogą przekształcić się w nagłą niesprowokowaną agresję w nieznanych sytuacjach z innymi zwierzętami, ludźmi, a zwłaszcza z dziećmi.

Inna grupa psów wykazuje napady padaczkowe lub podobne do nich zaburzenia o nagłym początku, które mogą wystąpić w dowolnym momencie od okresu dojrzewania do wieku średniego. Te psy wydają się całkowicie zdrowe na zewnątrz, mają normalną sierść i energię, ale nagle bez wyraźnego powodu nagle występują u nich ataki padaczkowe.

Napady są często rozmieszczone w odstępach od kilku tygodni do miesięcy, mogą pokrywać się z pełnią księżyca i mogą pojawiać się w krótkich skupiskach – jeden atak za drugim. W niektórych przypadkach zwierzęta stają się agresywne i atakują otaczających je na krótko przed lub po jednym z napadów.

Dwa ostatnie przypadki dotyczyły młodych psów skierowanych na zespół nagłej agresji (Sudden Onset Aggression – SOA) wkrótce po okresie dojrzewania. U obu psów stwierdzono wczesne autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, które klinicznie reagowało na suplementację tarczycy, do tego stopnia, że ​​leki przeciwdrgawkowe mogły być stopniowo odstawiane. Liczba zwierząt wykazujących te różnego rodzaju nieprawidłowe zachowania wydaje się rosnąć w ciągu ostatniej dekady.

U psów z nieprawidłową agresją duże wspólne badanie naukowców z Bostonu wykazało pozytywną odpowiedź na terapię zastępczą hormonów tarczycy w pierwszym tygodniu leczenia, podczas gdy całkowita korekta deficytów metabolicznych zajęła około trzech tygodni. W niektórych przypadkach nastąpiło gwałtowne odwrócenie zachowania przy wznowieniu poprzednich problemów, jeśli pominięto tylko jedną dawkę. Podobny wzór agresji w odpowiedzi na suplementację tarczycy odnotowano u konia.

W badaniu wzięło udział 634 psy, o nieprawidłowych zachowaniach.

Dziewięćdziesiąt procent (568 psów) było rasowych, a 10% to rasy mieszane. W tej grupie nie stwierdzono preferencji płciowych, bez względu na to, czy zwierzęta były wykastrowane, czy nie.

Sześćdziesiąt trzy procent psów miało zaburzenia czynności tarczycy, co stwierdzono na podstawie 3 lub więcej nieprawidłowych wyników na kompleksowym profilu tarczycy. Głównymi kategoriami nieprawidłowych zachowań były:

agresja (40% przypadków),

drgawki (30%),

lęk (9%)

nadpobudliwość (7%);

Niektóre psy wykazywały więcej niż jedno z tych zachowań. W tych 4 kategoriach zaburzenia czynności tarczycy stwierdzono u 62% psów agresywnych, 77% psów atakujących, 47% psów przerażonych i 31% psów nadpobudliwych.

Wyniki interwencji leczenia standardowymi dawkami lewotyroksyny dwa razy dziennie oceniono w 95 przypadkach i wykazały znaczną poprawę behawioralną u 61% psów. Spośród nich 58 psów poprawiło swoje zachowanie o ponad 50%, co oceniono na podstawie wstępnie zdefiniowanej 6-punktowej skali subiektywnej. Tylko 10 psów nie doświadczyło znaczących zmian, a 2 psy pogorszyły swoje zachowanie. W porównaniu z 20 przypadkami agresji dominacyjnej leczonej konwencjonalną terapią behawioralną lub inną modyfikacją nawyków w tym samym okresie, tylko 11 psów poprawiło się o ponad 25%, a z pozostałych 9 przypadków 3 nie uległo poprawie, a 3 zostały poddane eutanazji lub umieszczone w innym domu.

Te wstępne wyniki są tak obiecujące, że pełne profilowanie diagnostyczne tarczycy i leczenie suplementem tarczycy, tam gdzie wskazano, jest uzasadnione we wszystkich przypadkach wykazujących nieprawidłowe zachowanie.

Odkrycia te potwierdzają znaczenie włączenia pełnego profilu przeciwciał przeciwko tarczycy jako części laboratoryjnej i klinicznej każdego przypadku behawioralnego, oprócz pełnego badania krwi, morfologii, biochemii i panelu tarczycowego.